Adwokat dr Łukasz Goździaszek otrzymał nagrodę rektorską za osiągnięcia naukowe w 2015 r.  Z najważniejszych osiągnięć za tamtem rok (nie mijający obecnie, lecz ubiegły) wskazać należy stworzenie kilku publikacji naukowych. Przede wszystkim jest to monografia pt. „Cywilnoprawne granice swobody wypowiedzi w Internecie”, stanowiąca rozwinięcie książki z 2014 r. pt. „Prawo blogosfery”.

Z publikacjami tymi, jako związanymi z mediami internetowymi, korespondują również artykuły pt. „Likwidacja tożsamości na portalu społecznościowym” oraz „Prawo do bycia zapomnianym w wyszukiwarce internetowej – glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 13.05.2014 r. w sprawie C-131/12 Google Spain SL i Google Inc. przeciwko Agencia de Protección de Datos (AEPD) i Mario Costeja González”. W 2015 r. ukazały się również artykuły naukowe z zakresu informatyzacji sądownictwa pt. „Elektroniczne postępowanie upominawcze w świetle konstytucyjnych zasad wymiaru sprawiedliwości” oraz „Perspektywy wykorzystania sztucznej inteligencji w postępowaniu sądowym”. Z kolei informatyzacji prawa spółek dotyczył artykuł pt. „Komunikacja elektroniczna przy zakładaniu spółki handlowej na podstawie wzorca umowy”. Bezpośrednio z elektronicznym obrotem prawnym związany jest artykuł pt. „Monety cyfrowe w prawodawstwie unijnym”.

Z obszaru europejskiego prawa procesowego opublikowany został komentarz do rozporządzenia Bruksela Ia (Bruksela I bis – komentarz pt. „Jurysdykcja, uznawanie orzeczeń sądowych oraz ich wykonywanie w sprawach cywilnych i handlowych. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012. Komentarz”), w którym Ł. Goździaszek skomentował art. 45-57, 61, 74 i 75 tego aktu prawnego. Natomiast w kontekście dronów ukazał się pierwszy i jak dotąd wciąż jedyny artykuł naukowy kompleksowo przedstawiający najistotniejsze kwestie dotyczące bezzałogowych statków powietrznych (artykuł naukowy pt: „Drony w prawie polskim”).

Szczegółowe informacje o publikacjach zamieszczone są w zakładce „Publikacje naukowe”.

W nowej publikacji naukowej pt. „Geolokalizacja za pomocą urządzeń mobilnych w świetle ochrony danych osobowych”, stanowiącej rozdział w książce „Wybrane dobre praktyki w zakresie usług elektronicznych” (pod redakcją J. Gołaczyńskiego), adwokat dr Łukasz Goździaszek przedstawia kwestię geolokalizacji w kontekście przetwarzania danych osobowych. Artykuł zawiera siedem podrozdziałów: „Funkcjonalności urządzeń mobilnych”, „Cele i metody ustalania lokalizacji”, „Pozorność zgody”, „Prawny chaos informacyjny”, „Rola prawa bezwzględnie obowiązującego”, „Ekwiwalentność świadczeń”, „Nierównowaga ekonomiczna i informacyjna”, a nadto wykaz dobrych praktyki (z punktu widzenia użytkownika) związanych z geolokalizacją komercyjną i publiczną.

Obecnie powszechnie używanym nadajnikiem służącym do geolokalizacja są smartfony. Najczęściej udostępnianie danych o swoim położeniu przynosi wymierne korzyści, ponieważ użytkownik przekazując komercyjnej firmie swoje dane geolokalizacyjne, jednocześnie otrzymuje przydatne informacje, w tym zbiorcze dane geolokalizacyjne o innych osobach (informacje gromadzone w ramach crowdsourcingu). Przykładowo dane o natężeniu ruchu komunikacyjnego w danym momencie (co też wiąże się z podpowiedziami co do wyboru optymalnej trasy), czy też ostatnio dane o cyklach natężenia ruchu w sklepach, restauracjach i innych miejscach publicznych.

Najczęściej użytkownik smartfona wyraża zgodę na przetwarzanie danych geolokalizacyjnych przy pierwszym uruchomieniu aplikacji lub po dokonaniu aktualizacji apki. Nierzadko dostrzec można przymusowy charakter udzielenia zgody z uwagi na brak alternatywy. Użytkownik jest faktycznie zmuszony okolicznościami do zawiązania stosunku prawnego, ponieważ w przeciwnym przypadku stałby się cyfrowo wykluczonym. Choć kategoria osób wykluczonych cyfrowo pierwotnie wiązana była głównie z brakiem umiejętności komputerowych, to obecnie w coraz większym stopniu powinna obejmować problematykę dostępu do portali internetowych i aplikacji mobilnych.