Sklepy internetowe

Sklepy internetowe sprzedając towary i usługi zawierają z konsumentami umowy sprzedaży na odległość (online). Umowy takie nie muszą mieć formy pisemnej. Zawierane są poprzez sam fakt zakupienia towaru lub usługi. Sprzedaż konsumencka podlega restrykcyjnym regulacjom, od których co do zasady nie można odstąpić, przykładowo odmiennie kształtując regulamin sprzedaży. Konsument nie może również zrzec się praw przyznanych mu w ustawie, choćby w postaci własnego oświadczenia, ale też nie może tego zrobić w ramach umowy ze sklepem internetowym.  Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż zapisy ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawowe.

Z dniem 25 grudnia 2014 r. weszła w życie nowa ustawa o prawach konsumenta (tzw. Konstytucja Konsumentów). Regulacja ta istotnie różni się od dotychczasowej. Poniżej przedstawiono najważniejsze reguły, których powinny zgodnie z nową ustawą przestrzegać sklepy internetowe.

Jakie są przesłanki prawne uznania, że umowa została zawarta w sklepie internetowym?

Okoliczność czy zakupy dokonywane są w sklepie internetowym , czy też w stacjonarnym sklepie ma istotne znaczenie prawna, ponieważ w transakcja elektronicznych konsument ma znacznie więcej praw. W myśl ustawy o prawach konsumenta elektroniczne zakupy dokonywane są wskutek zawarcia „umowy na odległość”. Najczęściej zawarcie tej umowy polega na zaakceptowaniu przez konsumenta umowy (regulaminu) stworzonej przez sklep internetowy.

Zgodnie z ustawą o prawach konsumenta do umowy zawartej na odległość, to umowa spełniając łącznie cztery przesłanki:

  • została zawarta z konsumentem,
  • w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość,
  • bez jednoczesnej fizycznej obecności stron,
  • z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Podstawa prawna: art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Do kluczowych cech należy kwestia „zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość”. Tylko jeśli sklep ma taki system można mówić o zawarciu umowy internetowej. Nie chodzi jednak o tworzenie specjalnych „systemów” sprzedażowych, lecz jasno wyrażoną wolę sklepu, że dopuszcza robienie zakupów przez Internet.

Zobacz również wpis „Odbiór w stacjonarnym sklepie towaru kupionego w Internecie (w kontekście prawa do zwrotu)” na BLOG :: Prawo Internetu

Jakich obowiązków informacyjnych musi przestrzegać przedsiębiorca w umowach zawieranych na odległość?

I. Zakres informacji. Przedsiębiorca ma obowiązek poinformować konsumenta o:

  1. głównych cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem;
  2. swoich danych identyfikujących, w szczególności o firmie, organie, który zarejestrował działalność gospodarczą, a także numerze, pod którym został zarejestrowany;
  3. adresie przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz numerach telefonu lub faksu jeżeli są dostępne, pod którymi konsument może szybko i efektywnie kontaktować się z przedsiębiorcą;
  4. adresie, pod którym konsument może składać reklamacje, jeżeli jest inny niż adres, o którym mowa w pkt 3;
  5. łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie, w jaki będą one obliczane, a także opłatach za transport, dostarczenie, usługi pocztowe oraz innych kosztach, a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku ich uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres rozliczeniowy, a gdy umowa przewiduje stałą stawkę – także łącznych miesięcznych płatności;
  6. kosztach korzystania ze środka porozumiewania się na odległość w celu zawarcia umowy, w przypadku gdy są wyższe niż stosowane zwykle za korzystanie z tego środka porozumiewania się;
  7. sposobie i terminie zapłaty;
  8. sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji;
  9. sposobie i terminie wykonania prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 27 ustawy o prawach konsumenta, a także wzorze formularza odstąpienia od umowy, zawartym w załączniku nr 2 do ustawy o prawach konsumenta;
  10. kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi konsument; w odniesieniu do umów zawieranych na odległość – kosztach zwrotu rzeczy, jeżeli ze względu na swój charakter rzeczy te nie mogą zostać w zwykłym trybie odesłane pocztą;
  11. obowiązku zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę uzasadnionych kosztów zgodnie z art. 35 ustawy o prawach konsumenta, jeżeli konsument odstąpi od umowy po zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta;
  12. braku prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 38 ustawy o prawach konsumenta lub okolicznościach, w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy;
  13. obowiązku przedsiębiorcy dostarczenia rzeczy bez wad;
  14. istnieniu i treści gwarancji i usług posprzedażnych oraz sposobie ich realizacji;
  15. kodeksie dobrych praktyk, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz sposobie zapoznania się z nim;
  16. czasie trwania umowy lub o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy – jeżeli umowa jest zawarta na czas nieoznaczony lub jeżeli ma ulegać automatycznemu przedłużeniu;
  17. minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy;
  18. wysokości i sposobie złożenia kaucji lub udzielenia innych gwarancji finansowych, które konsument jest zobowiązany spełnić na żądanie przedsiębiorcy;
  19. funkcjonalności treści cyfrowych oraz technicznych środkach ich ochrony;
  20. mających znaczenie interoperacyjnościach treści cyfrowych ze sprzętem komputerowym i oprogramowaniem, o których przedsiębiorca wie lub powinien wiedzieć;
  21. możliwości skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń oraz zasadach dostępu do tych procedur.

Informacje te muszą zostać udzielone najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową na odległość.

Podstawa prawna: art. 12 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Zobacz również wpis „Sklepy internetowe: czy trzeba zelować buty (z prawnego punktu widzenia)?” na BLOG :: Prawo Internetu

II. Forma informacji. Przedsiębiorca ma obowiązek udzielić powyższych informacji w sposób odpowiadający rodzajowi użytego środka porozumiewania się na odległość, w sposób czytelny i wyrażonych prostym językiem.

Podstawa prawna: art. 14 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

III. Złożenie zamówienia. Bezpośrednio przed złożeniem przez konsumenta zamówienia, przedsiębiorca ma obowiązek dostarczyć konsumentowi, informacji o:

  1. głównych cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem;
  2. łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami (zobacz szerzej w tym przedmiocie ponizej w pytaniu dotyczącym płatności);
  3. czasie trwania umowy lub o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy – jeżeli umowa jest zawarta na czas nieoznaczony lub jeżeli ma ulegać automatycznemu przedłużeniu;
  4. minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy.

Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jakie są konsekwencje posługiwania się ustawowym wzorcem pouczenia o odstąpieniu od umowy?

Informacji, o których mowa powyżej w pkt 9–11, można udzielić przy wykorzystaniu wzoru pouczenia o odstąpieniu od umowy, stanowiącego załącznik do ustawy o prawach konsumenta. Przedsiębiorca, który doręczy konsumentowi pouczenie, zgodne z wzorem stanowiącym załącznik do ustawy, spełnia obowiązki informacyjne określone w pkt 9-11.

Podstawa prawna: art. 13 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jak są uwarunkowania co do płatności?

I. Poinformowanie. Przedsiębiorca ma obowiązek dostarczyć konsumentowi, bezpośrednio przed złożeniem przez konsumenta zamówienia, informacji o:

  • łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie, w jaki będą one obliczane,
  • a także opłatach za transport, dostarczenie, usługi pocztowe oraz innych kosztach, a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku ich uiszczenia;
  • z kolei w razie zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres rozliczeniowy, a gdy umowa przewiduje stałą stawkę – także łącznych miesięcznych płatności.

Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

II. Wyraźne potwierdzenie konsumenta. Przedsiębiorca musi zapewnić, aby konsument w momencie składania zamówienia wyraźnie potwierdził, że wie, że zamówienie pociąga za sobą obowiązek zapłaty. Jeżeli przedsiębiorca nie spełni tego wymagania, umowa nie zostanie zawarta.

Podstawa prawna: art. 17 ust. 2 i 4 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

III. Guzik „Zamówienie z obowiązkiem zapłaty”. Jeżeli do złożenia zamówienia używa się przycisku lub podobnej funkcji, muszą być one oznaczone w łatwo czytelny sposób słowami „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub innego równoważnego jednoznacznego sformułowania. Jeżeli przedsiębiorca nie spełni tego wymagania, umowa nie zostaje zawarta.

Podstawa prawna: art. 17 ust. 3 i 4 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

IV. Ograniczenia dotyczące dostarczania i akceptowanych sposobach płatności. Na stronach internetowych służących do prowadzenia handlu elektronicznego wskazuje się w sposób wyraźny, najpóźniej na początku składania zamówienia, jasne i czytelne informacje o ograniczeniach dotyczących dostarczania oraz akceptowanych sposobach płatności.

Podstawa prawna: art. 18 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

V. Wyraźna zgodna na dodatkowe płatności. Najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową przedsiębiorca ma obowiązek uzyskać wyraźną zgodę konsumenta na każdą dodatkową płatność wykraczającą poza uzgodnione wynagrodzenie za główne obowiązki umowne przedsiębiorcy. Jeżeli przedsiębiorca nie otrzymał wyraźnej zgody konsumenta, lecz założył jej istnienie przez zastosowanie domyślnych opcji, które konsument musi odrzucić w celu uniknięcia dodatkowej płatności, konsument ma prawo do zwrotu uiszczonej płatności dodatkowej.

Podstawa prawna: art. 10 ust. 1 i 2 w zw. z art. 25 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

VI. Wysokość opłaty tytułem zapłaty. Przedsiębiorca nie może żądać od konsumenta opłaty za skorzystanie z określonego sposobu zapłaty przewyższającej poniesione przez przedsiębiorcę koszty w związku z tym sposobem zapłaty.

Podstawa prawna: art. 383(1)  Kodeksu cywilnego (1964 r.)

Jak potwierdzić zawarcie umowy?

I. Potwierdzenie na trwałym nośniku. Przedsiębiorca ma obowiązek przekazać konsumentowi potwierdzenie zawarcia umowy na odległość na trwałym nośniku w rozsądnym czasie po jej zawarciu, najpóźniej w chwili dostarczenia rzeczy lub przed rozpoczęciem świadczenia usługi. Potwierdzenie obejmuje:

  1. informacje, o których mowa powyżej (tj. w art. 12 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta), chyba że przedsiębiorca dostarczył konsumentowi te informacje na trwałym nośniku przed zawarciem umowy;
  2. informację o udzielonej przez konsumenta zgodzie na dostarczenie treści cyfrowych w okolicznościach powodujących utratę prawa odstąpienia od umowy.

Podstawa prawna: art. 21 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Trwały nośnik, o którym mowa powyżej, to materiał lub narzędzie umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci.

Podstawa prawna: art. 2 pkt 4 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Natomiast treść cyfrowa to dane wytwarzane i dostarczane w postaci cyfrowej.

Podstawa prawna: art. 2 pkt 5 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

II. Potwierdzenie żądania natychmiastowego wykonanie usługi. Jeżeli na wyraźne żądanie konsumenta wykonywanie usługi ma się rozpocząć przed upływem terminu do odstąpienia od umowy, przedsiębiorca wymaga od konsumenta złożenia wyraźnego oświadczenia zawierającego takie żądanie.

Podstawa prawna: art. 21 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jakie są najważniejsze konsekwencje niepodania informacji?

I. Kara grzywny. Kto w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa zawierając umowę z konsumentem nie spełnia wymagań dotyczących udzielenia informacji lub wydania dokumentu podlega karze grzywny.

Podstawa prawna: art. 139b Kodeksu wykroczeń (1971 r.)

II. Opłaty dodatkowe. Jeżeli przedsiębiorca nie spełnił obowiązków informacyjnych dotyczących opłat dodatkowych lub innych kosztów, (opłatach za transport, dostarczenie, usługi pocztowe), lub kosztów zwrotu rzeczy (kosztach zwrotu rzeczy, jeżeli ze względu na swój charakter rzeczy te nie mogą zostać w zwykłym trybie odesłane pocztą), konsument nie ponosi tych opłat i kosztów.

Podstawa prawna: art. 23 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

III. Wydłużenie terminu na odstąpienie od umowy. Jeżeli konsument nie został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie odstąpienia od umowy, następuje wydłużenie o 12 miesięcy uprawnienia konsumenta do odstąpienie od umowy bez podania przyczyny.

Podstawa prawna: art. 29 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r

IV. Udowodnienie poinformowania. Ciężar dowodu spełnienia obowiązków informacyjnych spoczywa na przedsiębiorcy. Czyli to nie konsument musi udowodnić, że nie otrzymał tych informacji, lecz przedsiębiorca musi udowodnić, iż przekazał te informacje.

Podstawa prawna: art. 24 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)  

Jak zorganizować kontakt telefoniczny? 

Wysokość opłaty telefonicznej. Jeżeli przedsiębiorca wskazuje numer telefonu przeznaczony do kontaktowania się z nim w sprawie zawartej umowy, opłata dla konsumenta za połączenie z tym numerem nie może być wyższa niż opłata za zwykłe połączenie telefoniczne, którego dokonuje konsument.

Podstawa prawna: art. 11 w zw. z art. 25 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jakie są warunki odstąpienie przez konsumenta od umowy?

I. Termin i zwrot kosztów. Konsument, który zawarł umowę na odległość , może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem:

  • kosztów dodatkowych związanych z wyborem przez konsumenta sposobu dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę,
  • bezpośrednich koszty zwrotu rzeczy,
  • zapłaty za świadczenia spełnione do chwili odstąpienia od umowy.

Podstawa prawna: art. 27 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Zobacz również wpis „Ponadustawowe ułatwienia przy zwrocie towaru do sklepu internetowego” na BLOG :: Prawo Internetu

II. Start terminu. Bieg terminu do odstąpienia od umowy rozpoczyna się:

  1. dla umowy, w wykonaniu której przedsiębiorca wydaje rzecz, będąc zobowiązany do przeniesienia jej własności – od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik, a w przypadku umowy, która: a) obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno, partiami lub w częściach – od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, partii lub części, b) polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony – od objęcia w posiadanie pierwszej z rzeczy;
  2. dla pozostałych umów – od dnia zawarcia umowy.

Podstawa prawna: art. 28 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

III. Wydłużenie terminu. Jeżeli konsument nie został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie odstąpienia od umowy, prawo to wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa powyżej. Jeżeli konsument został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie odstąpienia od umowy przed upływem 12 miesięcznego terminu, termin do odstąpienia od umowy upływa po 14 dniach od udzielenia konsumentowi informacji o tym prawie.

Podstawa prawna: art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

IV. Oświadczenie o odstąpieniu. Konsument może odstąpić od umowy, składając przedsiębiorcy oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Oświadczenie można złożyć na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do ustawy o prawach konsumenta. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.

Podstawa prawna: art. 30 ust. 1-2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

V. Oświadczenie drogą elektroniczną o odstąpieniu. Jeżeli przedsiębiorca zapewnia możliwość złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy drogą elektroniczną, konsument może także odstąpić od umowy przy wykorzystaniu wzoru formularza odstąpienia od umowy, stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy i przez złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy. Przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie przesłać konsumentowi na trwałym nośniku potwierdzenie otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy złożonego w taki sposób.

Podstawa prawna: art. 30 ust. 3-4 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jakie są skutki odstąpienia od umowy?

I. Fikcja „nie zawarcia” umowy. W przypadku odstąpienia od umowy, umowę uważa się za niezawartą. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zanim przedsiębiorca przyjął jego ofertę, oferta przestaje wiązać.

Podstawa prawna: art. 31 ust. 1-2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)  

II. Zwrot płatności. Przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy.

Podstawa prawna: art. 32 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)  

III. Zwrot kosztów przesyłki. Jeżeli konsument wybrał sposób dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę, przedsiębiorca nie jest zobowiązany do zwrotu konsumentowi poniesionych przez niego dodatkowych kosztów. Poza takim kosztami jak w zdaniu poprzednim, przedsiębiorca musi zwrócić pozostałe koszty (tzw. koszty zwykłe).

Podstawa prawna: art. 33 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)  

IV. Zwrot rzeczy. Konsument ma obowiązek zwrócić rzecz przedsiębiorcy lub przekazać ją osobie upoważnionej przez przedsiębiorcę do odbioru niezwłocznie, jednak nie później niż 14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam odbierze rzecz. Do zachowania terminu wystarczy odesłanie rzeczy przed jego upływem. Konsument ponosi tylko bezpośrednie koszty zwrotu rzeczy, chyba że przedsiębiorca zgodził się je ponieść lub nie poinformował konsumenta o konieczności poniesienia tych kosztów.

Podstawa prawna: art. 34 ust. 1-3 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

V. Umowy dodatkowe. W chwili odstąpienia przez konsumenta od umowy zawartej na odległość wygasają powiązane z nią umowy dodatkowe zawarte przez konsumenta, jeżeli na ich podstawie świadczenie jest spełniane przez przedsiębiorcę lub osobę trzecią na podstawie porozumienia z przedsiębiorcą.

Podstawa prawna: art. 37 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jakie są ewentualne koszty dla konsumenta w sytuacji odstąpienia od umowy (poza kosztami transportu)?

I. Zmniejszenie wartości rzeczy. Konsument ponosi odpowiedzialność za zmniejszenie wartości rzeczy będące wynikiem korzystania z niej w sposób wykraczający poza konieczny do stwierdzenia charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy, chyba że przedsiębiorca nie poinformował konsumenta o prawie odstąpienia od umowy zgodnie z wymaganiami w pkt 9.

Podstawa prawna: art. 34 ust. 4 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

II. Obowiązek zapłaty za dotychczas spełnione świadczenie. Jeżeli konsument wykonuje prawo odstąpienia od umowy po zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta, ma obowiązek zapłaty za świadczenia spełnione do chwili odstąpienia od umowy. Kwotę zapłaty oblicza się proporcjonalnie do zakresu spełnionego świadczenia, z uwzględnieniem uzgodnionej w umowie ceny lub wynagrodzenia. Jeżeli cena lub wynagrodzenie są nadmierne, podstawą obliczenia tej kwoty jest wartość rynkowa spełnionego świadczenia.

Podstawa prawna: art. 35 ust. 1-2 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Czy zawsze można odstąpić od umowy bez podania przyczyny?

Nie, w niektórych przypadkach wyłączone jest to prawo konsumenta. Prawo odstąpienia od umowy zawartej na odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do umów:

  1. o świadczenie usług, jeżeli przedsiębiorca wykonał w pełni usługę za wyraźną zgodą konsumenta, który został poinformowany przed rozpoczęciem świadczenia, że po spełnieniu świadczenia przez przedsiębiorcę utraci prawo odstąpienia od umowy;
  2. w której cena lub wynagrodzenie zależy od wahań na rynku finansowym, nad którymi przedsiębiorca nie sprawuje kontroli, i które mogą wystąpić przed upływem terminu do odstąpienia od umowy;
  3. w której przedmiotem świadczenia jest rzecz nieprefabrykowana, wyprodukowana według specyfikacji konsumenta lub służąca zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb;
  4. w której przedmiotem świadczenia jest rzecz ulegająca szybkiemu zepsuciu lub mająca krótki termin przydatności do użycia;
  5. w której przedmiotem świadczenia jest rzecz dostarczana w zapieczętowanym opakowaniu, której po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze względu na ochronę zdrowia lub ze względów higienicznych, jeżeli opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu;
  6.  w której przedmiotem świadczenia są rzeczy, które po dostarczeniu, ze względu na swój charakter, zostają nierozłącznie połączone z innymi rzeczami;
  7. w której przedmiotem świadczenia są napoje alkoholowe, których cena została uzgodniona przy zawarciu umowy sprzedaży, a których dostarczenie może nastąpić dopiero po upływie 30 dni i których wartość zależy od wahań na rynku, nad którymi przedsiębiorca nie ma kontroli;
  8. w której konsument wyraźnie żądał, aby przedsiębiorca do niego przyjechał w celu dokonania pilnej naprawy lub konserwacji; jeżeli przedsiębiorca świadczy dodatkowo inne usługi niż te, których wykonania konsument żądał, lub dostarcza rzeczy inne niż części zamienne niezbędne do wykonania naprawy lub konserwacji, prawo odstąpienia od umowy przysługuje konsumentowi w odniesieniu do dodatkowych usług lub rzeczy;
  9. w której przedmiotem świadczenia są nagrania dźwiękowe lub wizualne albo programy komputerowe dostarczane w zapieczętowanym opakowaniu, jeżeli opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu;
  10. o dostarczanie dzienników, periodyków lub czasopism, z wyjątkiem umowy o prenumeratę;
  11. zawartej w drodze aukcji publicznej;
  12. o świadczenie usług w zakresie zakwaterowania, innych niż do celów mieszkalnych, przewozu rzeczy, najmu samochodów, gastronomii, usług związanych z wypoczynkiem, wydarzeniami rozrywkowymi, sportowymi lub kulturalnymi, jeżeli w umowie oznaczono dzień lub okres świadczenia usługi;
  13. o dostarczanie treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym, jeżeli spełnianie świadczenia rozpoczęło się za wyraźną zgodą konsumenta przed upływem terminu do odstąpienia od umowy i po poinformowaniu go przez przedsiębiorcę o utracie prawa odstąpienia od umowy.

Podstawa prawna: art. 38 ustawy o prawach konsumenta (2014 r.)

Jaki jest termin na wydanie rzeczy?

Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca obowiązany jest niezwłocznie wydać rzecz kupującemu, nie później niż 30 dni od dnia zawarcia umowy. Umowa zawarta z konsumentem może jednak ustanowić inny – dłuższy lub krótszy – termin.

Podstawa prawna: art. 543(1) § 1-2 Kodeksu cywilnego (1964 r.)

Jak informować o stanie rzeczy i sposobie korzystania z niej?

I. Informacja o stanie prawnym i faktycznym rzeczy. Sprzedawca obowiązany jest przed zawarciem umowy udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy. Sprzedawca obowiązany jest wydać posiadane przez siebie dokumenty, które dotyczą rzeczy. Jeżeli treść takiego dokumentu dotyczy także innych rzeczy, sprzedawca obowiązany jest wydać uwierzytelniony wyciąg z dokumentu. Ponadto, jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem, sprzedawca obowiązany jest załączyć instrukcję i udzielić wyjaśnień dotyczących sposobu korzystania z rzeczy.

Podstawa prawna: art. 546 § 1-2 Kodeksu cywilnego (1964 r.)

II. Informacje o sposobie korzystania z rzeczy. Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca jest obowiązany udzielić mu przed zawarciem umowy jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania z rzeczy sprzedanej. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z rzeczą sprzedaną wszystkie elementy jej wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.

Podstawa prawna: art. 546(1) § 1-5 Kodeksu cywilnego (1964 r.)

Jak wygląda odpowiedzialność za transport rzeczy?

Przy  transporcie zachodzi ryzyko utraty lub uszkodzenia rzeczy. Jeżeli rzecz sprzedana ma zostać przesłana przez sprzedawcę kupującemu będącemu konsumentem, niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy przechodzi na kupującego z chwilą jej wydania kupującemu. Za wydanie rzeczy uważa się jej powierzenie przez sprzedawcę przewoźnikowi, jeżeli sprzedawca nie miał wpływu na wybór przewoźnika przez kupującego.

Podstawa prawna: art. 548 § 3 Kodeksu cywilnego (1964 r.)